Kıl keçisi, ülkemizde en yaygın bulunan evcil keçi türü olarak bilinir. En belirgin özelliklerinden biri siyah renkte ve ince bedenli olmasıdır. Kıl keçisine halk arasında kara keçi de denilir. Anadolu'da her iklim türünde yetiştirmek mümkün olsa da daha çok bol yağış alan ve yeşil alanı bol olan bölgelerde yaşamayı sever. Sağlam beden yapısına sahip, çok hareketli bir keçi türüdür. Koyunların aksine kayalık ve dağlık alanlarda yaşamaya uygun bir hayvandır. Bulunduğu ortama kolay uyum sağlayabilen, arsız bir yapısı vardır. Özellikle bitkilerin en kıymetlilerini bulması ve ağaçların en tepelerindeki ve uçlarındaki nazik yaprakları ile beslenmesi ile ünlüdür. Bu sebeple kıl keçisinin sütü çok değerlidir. Türk tarihinde kıl keçisi önemli bir yer tutar. Özellikle yerleşik düzene geçmeden önce Türk toplumlarında göçebe hayata kolay uyum sağlaması amacı ile kıl keçisi yetiştiriciliği yüzyıllardır yapılmaktadır.

Kıl keçisi, ince ve sağlam bedenli, çok hareketli bir hayvandır. Kafalarının üzerinde genellikle iki boynuz bulunur. Evcilleştirilmesi kolay olmasına rağmen asi karakteri sayesinde zapt edilmesi zor bir hayvandır. Özellikle mera otlatmaları sırasında sıkça kaçıp dağlık alanlarda kaybolabilirler. Sürü halinde yaşamları kolaydır. Bakımları koyunlara göre daha zor olsa da hayvancılıkla uğraşan çiftçilerde ticari anlamda daha fazla getirileri vardır.

Kıl keçisi beslenme yönünden seçici bir hayvandır. Özellikle kıymetli bitkileri bulur, seçer ve yer. Bu sebeple sütü çok kıymetlidir. Aynı oranda koyun sütünden üç ya da dört kat daha pahalı satmak mümkündür. Avrupa'da çok kıymet verilen kıl keçisi sütünden peynir, yoğurt yapılır ve satılır. Tüketim alanında koyun ve inek sütünden daha önce tercih edilmesinin sebebi, maliyetine rağmen sütün daha kıymetli olmasından kaynaklanır.

Kıl keçisi ayrıca kılının kesilmesi ile de faydalı bir hayvandır. Sıcak kış aylarında hayvanın kıllarının kırkılma denen yöntemle kesilmesi, kendi beden sağlığı açısından da faydalıdır. Kesilen kıllar örmecilikte, özellikle çadır bezi olarak kullanımı çok tercih edilir. Bunun dışında bir Anadolu işi olan kıl çuval yapımında da kıl keçisinin kılları kullanılır. Orta Asya bozkırlarında çadır yaşamı süren toplumlarda tercih edilen genelde kıl keçisi kılından yapılan büyük çadırlardır. Bu çadırlara ger adı verilir.

Kıl keçisi ülkemizde birçok ilde yetiştirilir ve üretimi sağlanır. Başka keçi türleri arasında melezleme çalışmaları yapılmış olsa da kıl keçisi, halis ırkıyla daha değerlidir. Yörük halklarının daha çok yetiştiriciliğini yaptığı kıl keçisinin eti çok kaslı bir hayvan olması sebebiyle genellikle tercih edilmez. Daha çok oğlak iken et için tüketilir. Yetişkin kıl keçilerinin kılı ve sütü daha değerlidir.

Türk tarihinde kıl keçisi, göçebe yaşam tarzının önemli bir parçası olmuştur. Göçebe toplumlar, keçilerin dayanıklılığı ve her türlü çevreye uyum sağlama yetenekleri sayesinde hayvancılığı kolayca sürdürebilmişlerdir. Ayrıca, kıl keçisi kılından yapılan çadırlar ve diğer eşyalar, göçebe yaşamın vazgeçilmez unsurları arasında yer almıştır. Günümüzde de bu geleneklerin izleri, kültürel miras olarak devam etmektedir.

Kıl keçisi yetiştiriciliği, sürdürülebilir tarım ve hayvancılık uygulamaları açısından da önemlidir. Keçilerin doğal otlakları ve bitki örtüsünü koruma yetenekleri, çevresel sürdürülebilirlik açısından avantaj sağlar. Ayrıca, kıl keçisi ürünleri (süt, kıl, et) yüksek pazar değerine sahiptir, bu da kırsal ekonomilere önemli katkılar sunar.

Kıl keçisi, hem ekonomik hem de kültürel açıdan büyük öneme sahip bir hayvandır. Dayanıklılığı, beslenme konusundaki seçiciliği ve yüksek kaliteli ürünleri ile hayvancılık sektöründe kendine özel bir yer edinmiştir. Türk tarihinde ve kültüründe önemli bir yere sahip olan kıl keçisi, günümüzde de değerini korumaya devam etmektedir.